Je telefoon gaat. Iemand vertelt je, dat er sterke vermoedens zijn, dat je dochter drugs gebruikt. Je dochter is al een aantal malen met personen gezien, waarvan bijna vast staat dat ze gebruiken, dan wel dealen. Chips! Waarom? 

Afkickkliniek

De afgelopen tijd heb je regelmatig samen gereisd met een moeder, waarvan haar kind op dat moment in een afkickkliniek zat. Je hoort haar nog zeggen “hoe harder ze roepen dat ze niet gebruiken, hoe alerter je moet zijn.”
Je wacht tot je man thuis komt en bespreekt het voorval. Samen besluit je tot een directe confrontatie. “Lieverd, we willen even met je praten…” Direct is ze boos. Natuurlijk gebruikt zij niet. Je vertelt van de moeder waarmee je afgelopen periode hebt gereisd. Nu wordt je dochter woest, want zij is toch niet zoals die anderen?! Je legt uit dat je je dochter heel graag wilt geloven, maar dat je nu niet je handen in het vuur durft te steken. Boos zegt ze dat ze wel een drugstest wil doen als bewijs…! En ze stampt naar haar kamer.

Apotheek

Je kijkt je man aan. Ja, dat moesten we maar doen, een drugstest. Maar waar kan je een drugstest laten doen? Samen besluit je de politie te vragen. Zij verwijzen je door naar de huisarts. Je belt de huisarts en vraagt de assistente om advies. Zij vraagt of dochterlief bereid is om naar het spreekuur te komen. Bereid is…?? Al moet ze in ducktape op de achterbank gezet worden… Maar dan? Dan gaat de huisarts vragen of er de volgende dag bloed afgenomen mag worden en dan heb je na ongeveer een week de uitslag. Je vind die procedure veel te lang en bedankt de assistente vriendelijk. Je belt een jeugdhulpverlener en vraag om een drugstest, ook deze kan je niet helpen en ook school heeft geen middelen. Als laatste bel je de apotheek, die zou toch wel moeten weten waar je iets dergelijks kan krijgen of bestellen…? Inderdaad en sterker nog, hij blijkt het morgenochtend al in huis te kunnen hebben.

Drugstest

De volgende dag ga je naar de apotheek. Die middag komt je dochter thuis. Je geeft haar een plastic bekertje en vertelt dat je de drugstesten hebt. Ze doet haar jas uit en loopt naar het toilet. In de keuken pak je de testen uit. Je houdt het staafje net als een zwangerschapstesten in de urine en plaatst de dop terug en legt de testen op het aanrecht. Er verschijnen 2 streepjes per test, de grond zakt onder je vandaan. Je dochter roept dat ze echt niet heeft gebruikt. Jij bedenkt dat je de testen misschien niet goed hebt gedaan en leest de gebruiksaanwijzing nogmaals door. Gelukkig staat al snel beschreven dat je dochter geen drugs heeft gebruikt bij het zien van 2 lijntjes…

Vertrouwen

Natuurlijk doet het (laten) doen van een drugstest heel veel. Eigenlijk zeg je dat je je dochter niet vertrouwd, maar ook het vertrouwen van je dochter in jullie is geschaad. Daarom moet je wel duidelijk hebben verteld, waarom je de test graag wil laten doen. Het is niet "zo maar" of “omdat ik dat wil!” Dus ook als uiteindelijk blijkt dat er niet gebruikt is, is het hele voorval niet zomaar klaar. Probeer samen de oorzaak van het vermoeden te achterhalen.

Het is zondagochtend 3 uur ’s nachts. Zojuist ben je aangereden door een auto. De ambulance-medewerker is erg aardig, maar jij kan niets. Door de klap verlies je steeds je bewustzijn, en praten lukt al helemaal niet meer met die buis in je keel. Uit je jas zak wordt je rijbewijs gehaald en daardoor noemen ze je steeds “Anniek”. Maar je heet helemaal geen Anniek. Je hebt het rijbewijs gekregen van die leuke jongen, zodat jij nu ook een witte wijn met ijs kan bestellen, terwijl je pas net 16 bent… Je lijkt wel op de Anniek van de foto, dat is waar. Maar juist nu wil je gewoon weer jezelf zijn en pas 16 en heb je heel hard je ouders nodig.

Politie

Zondagochtend half vier ’s nachts. Je wordt wakker van gebons op de voordeur. Slaapdronken doe je de voordeur open. Bij het zien van het gezicht dat zojuist op je deur bonkte draait je maag zich om en voel je je misselijk worden. De agent vraagt of hij en zijn collega binnen mogen komen.

Gewond

Als jullie op de bank zitten vertelt de agent dat je kind ernstig gewond is geraakt toen ze vanuit de kroeg op de fiets naar huis ging. “Ernstig gewond? Leeft ze nog?” Ja, ze leeft nog maar je moet je wel voorbereiden op het ergste…

Je kleedt je snel aan en loopt nog even naar de slaapkamer van je dochter om voor haar schoon ondergoed en een pyjama mee te nemen. Je stormt haar kamer binnen en ziet haar in bed liggen. Je gilt, want dit had je niet verwacht. Je dochter schrikt wakker en vraagt wat er is. Jij weet even niet hoe je het hebt en vraagt je dochter mee te gaan naar beneden. Beneden zijn de agenten inmiddels door de gil naar de gang gelopen en zien moeder en dochter staan. De ene agent loopt naar buiten om collega’s te vragen het ziekenhuis te informeren, dat ze nog niet de juiste ouders hebben gevonden.

Rijbewijs

De andere agent ondervraagt je dochter, want iemand gebruikt waarschijnlijk haar rijbewijs, zodat diegene alcohol kan kopen in de kroeg. Helaas is je dochter al 2 weken haar rijbewijs kwijt. Ze had verwacht dat ze die wel weer terug zou vinden in haar niet zo opgeruimde puber-kamer…

 Tips

Welke gevolgen kan een valse ID hebben voor minderjarigen?

Je bent jong, gelukkig en vader en moeder van een puber. Je kind was altijd een dartelend en vrolijk ventje.

Stil

Op het voortgezet onderwijs zie je dat veranderen.  Hij wordt stil, teruggetrokken en lacht nog weinig. Je komt er achter dat hij op school wordt gepest en het niet naar zijn zin heeft. Je ziet als ouders het zelfvertrouwen kelderen. Hij was als 10 jarige een mollig kind, nu 13 jaar oud zie je hem afvallen.  Contact met hem wordt steeds minder. Als hij thuis komt van school “vlucht” hij naar zijn kamer en komt er alleen uit om te ten en naar school te gaan. Je onderbuik gevoel zegt je : “er is iets mis” maar wat? Praten met hem lukt niet….

Sociale controle

Op zijn 14de zijn er amper nog afspraken met hem te maken, hij gaat zijn eigen gang. Schijnbaar zonder nog rekening te houden met ons, zijn ouders en zusje. Met 15 blijft hij soms een hele nacht weg, zonder iets van zich te laten weten. De paniek die je dan als ouders bekruipt… Gelukkig is de sociale controle op Texel groot en zijn er mensen die het aandurven je, uit bezorgdheid, op te bellen en te zeggen: Je zoon gebruikt drugs! De paniek compleet, weet je niet wat je moet. Waar kan je hulp vragen? Via de huisarts na vele omzwervingen, via professionals die bleven volhouden dat een kind met zo `n goede cijferlijst niet aan de drugs zit, bij “Yes we can“ terecht gekomen.

Yes we can

Vanaf  de eerste stap binnen, viel bij zoonlief het kwartje. Een ervaringsdeskundige vertelde “zijn “ verhaal.  Bleek “ons verhaal”. Drie maanden uit huis, hard werken, ook voor het thuisfront. Het bleek dat we net op tijd waren, de experimentele fase waar hij inzat, was nog om te buigen. Tot op de dag van vandaag, hij is bijna 20, bekruipt ons soms het gevoel, gaat het nog wel goed. Dat gevoel, wat denk ik veel ouders hebben, gaat nooit meer over.

Vertrouwen

Maar…het gaat goed, we hebben onze vrolijke, hardwerkende, fijne zoon weer terug. Het heeft lang geduurd voor het vertrouwen er weer was. Maar dank zij mensen om ons heen, die ons gesteund hebben in alles,  hebben we het allemaal  gered. Want geloof me, het doet ook wat je met je eigen relatie, als vader en moeder is het niet vanzelfsprekend dat je het op dezelfde manier beleefd. Het enige wat zeker is, is dat je allebei van je kind houdt. De rest hangt af van vele factoren.

Tip

Een tip voor andere ouders die zich zorgen maken? Praat erover, je bent beslist niet de enige. Steek vooral je kop niet in het zand. Tijd verspillen is in dit leven van een kind funest. En…ook al heb je het idee dat er met je kind niet te praten valt…blijf tegen ze praten, ze horen je heus wel. Maar daar kom je jaren later pas achter…

En nu is daar Limits. Hadden we die 10 jaar geleden maar gehad, dan hadden we tenminste niet zo hoeven  “zoeken “, want bij Limits is er altijd een luisterend oor…

Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Jude van den Berg en ik ben sinds januari 2018 vrijwilliger bij LIMITS. Ik kwam LIMITS tegen bij de Nieuwjaarsborrel in het gemeentehuis, waar ze alcoholvrije cocktails maakten. We raakten in gesprek en het maakte me nieuwsgierig. Ouders informeren ouders en jongeren informeren jongeren. Dat sprak mij wel aan. Door vrijwilliger te worden, heb ik de gelegenheid om mijn eigen ervaring te delen met andere jongeren. Wie weet kan ik daar iemand mee helpen. Ik ben namelijk heel trots op wat ik nu met hulp bereikt heb. Ik woon zelfstandig en heb een fantastische baan. Wie had dat drie jaar geleden gedacht?

Verslaafd

Ik was 15 jaar dat ik met roken, drank en later drugs in aanraking kwam. Het was niet omdat ik stoer wilde doen of erbij wilde horen. Ik ging gewoon met de verkeerde vrienden om. In de pubertijd had ik veel problemen, was onzeker en had veel stress. Ik wilde die problemen niet. Van het één kwam het ander. Ik heb hierdoor een bepaalde periode aan de drugs gezeten. Het ging toen niet zo goed met mij. Ik leefde mijn eigen leven. Het boeide me allemaal niet. Ik had een slechte naam op het eiland en kwam bijna dagelijks in aanraking met de politie. Met hulp van Brijder en de ambulante begeleiding die ik nu in huis heb, ben ik er vanaf gekomen. Ik heb mezelf destijds in de spiegel aangekeken en gezegd tegen mezelf: Is dit echt wat je wilt? Wil je echt helemaal naar de klote gaan of heb ik dit spul niet nodig? Het was gewoon genoeg zo. Ik wilde veranderen en mijn leven weer oppakken. Met de zogenaamde vrienden van destijds heb ik geen contact meer. Die gebruiken waarschijnlijk nog. Ook hun wordt hulp aangeboden, maar je moet wel zelf willen. Je moet het zelf doen. Ik ben nu anderhalf jaar clean. Dat doet gewoon goed.

Ups en downs

Het heeft wel veel moeite gekost om van de drugs af te komen. Ik heb twee keer een terugval gehad en uiteindelijk is het met veel vallen en opstaan goed gekomen. Dat hoort er gewoon bij. Als je langere tijd aan de drugs gezeten hebt, en je stopt, dan kom je in een soort depressie, waardoor je chagrijnig en agressief over kan komen. Dat was een periode van twee maanden waar ik doorheen moest. Mijn werk heeft me daarbij geholpen. Iedereen is nu blij met mij.

XTC

De reden dat ik gestopt ben met XTC was door een incident een paar jaar terug in de Toekomst. Een Texelaar had XTC pillen verkocht. In één van die pillen, die een jongen had ingenomen, zat iets in wat er niet in hoorde. Hij ging helemaal out en lag voor dood op de grond. Dat hakte er wel in. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: “Dit gaan we niet nog een keer doen. Want dat kan mij ook overkomen.”

Vertrouwen

Ik heb mijn familie en vrienden van vroeger heel veel pijn gedaan. Ik heb ze opzij geschoven. Ik was een rotjoch met een grote bek. Ze waren teleurgesteld en verdrietig en werden kwaad uit onmacht. Door mijn gedrag wilden ze een periode niets meer met mij te maken hebben. De afgelopen jaren heb ik laten zien dat ik veranderd ben. Stukje bij beetje verdien ik hun vertrouwen terug. Dat heeft wel veel tijd nodig. Nu zeggen ze dat ze het goed vinden, dat ik er vanaf ben gekomen en het licht heb gezien. Ik heb heel veel steun aan ze. Zo heeft één van mijn vrienden me altijd laten voelen, dat hij om mij gaf en dat hij zich zorgen maakte om mij. Uiteindelijk ben ik zelf van de drugs af gekomen, maar zonder zijn hulp en advies, was ik nooit geweest waar ik nu ben. Hij is een groot voorbeeld voor mij. Wat hij nu doet, dat wil ik ook bereiken. Ik durf weer te dromen.

Spiegel

Als er nu in mijn omgeving geblowd wordt, dan vraag ik of ze het willen doen waar ik niet bij ben. Dat iemand blowt is zijn eigen keus. Prima. Ik besteed mijn geld graag ergens anders aan. Ik kan nu wel de juiste vragen stellen. Laatst kwam er iemand naar me toe en die zei: “Shit ik heb me verslapen. Ik voel me klote.” Dus ik vroeg: “Hoe komt dat, wat heb je gisteren gedaan?” “Ja geblowd.” “Wat moet je dan de volgende keer niet meer doen om op tijd op je werk te zijn?” “Jaaaa, niet meer blowen.” “Nou dat is toch je eigen schuld.” “Ja, ik weet het”. “Nou dan moet je zelf verantwoordelijkheid nemen en dat niet meer doen.” Dan worden ze boos op zichzelf, om wat zij die avond ervoor hebben gedaan. Maar dat is niet mijn probleem. Hij gaat op zijn bek en moet ook zelf opstaan. De volgende keer pakt hij misschien wel de kans die hij krijgt.

Tip

Tegen jongeren zou ik willen zeggen: Voorkom dat je je verveelt. Zoek een baantje. Ga aan het werk, dat houd je van de straat. Het geeft je een goed gevoel. En als dat niet lukt dan zou ik tegen ouders willen zeggen, help je kinderen daarbij. Als ik nu problemen heb of niet gelukkig ben met mezelf, dan praat ik erover en los het op. Ik heb daar geen drugs meer voor nodig. Ik sta nu positief in het leven. Ik ben trots op wat ik bereikt heb. Ik wil graag met andere jongeren in gesprek. Zonder oordeel. Als je aan het overleven bent, is er geen ruimte meer om te dromen. Toch staat niemand er alleen voor. Je hebt altijd een keus, hoe moeilijk dat ook is.

Jude van den Berg
(Augustus 2018)